Sex, gwałty,pobicia to całe moje życie.
Sex, gwałty, pobicia i jeszcze raz SEX! Właśnie tak wygląda już moje życie od pięciu lat. Nie mam nikogo komu mogę się wygadać, nie mam przyjaciół, a nawet znajomych. Ojciec zabrania mi się spotykać z kimkolwiek, poza klientami. Nienawidzę bycia prostytutką... Nieważne, czy facet, który ma mnie pieprzyć jest stary, czy młody, przystojny, czy też nie, bo to nie robi różnicy. Każdy z nich jest zimnym chujem, który marzy tylko o mokrych cipkach. Ten świat schodzi na psy. A ja? Muszę udawać że mi się to podoba. Dlaczego? Gdy ojciec się dowie, że byłam zupełnie obojętna dla "KUTASA" klienta, lub że się wyrywałam to skończę zgwałcona i bita przez całą noc. Tak. To moje dziwkarskie życie. Boski live pełen wielkich "FIUTÓW" i biopopularnych dupków. Czujecie ten sarkazm? Właśnie jestem w drodze do sklepu. W każdą sobotę ojciec daje mi kasę na ubrania. Nie chodzi tu o zwykłą bluzkę, czy jeansy, a bardzo chciała bym się tak ubierać. Lecz moja szafa jest przepełniona samymi sukienkami i szpilkami, które naprawdę są wysokie, a sukienki ledwo zakrywają mi tyłek... Ught. Jak ja tego nienawidzę. Na szczęście moja bielizna nie jest do końca dziwkarska... Zwykły stanik i koronkowe majteczki, przeważnie koloru czerwonego, lub fiolet, czasami różowa. Znalazłam się w upragnionym sklepie. Od razu rzuciła mi się w oczy fioletowo-czarna sukienka.. Dekold w serduszko, zakrywa mi pupę, ale ledwo, lecz gdy bym wzięła dłuższą to nie mogła bym jej założyć. Ojciec ma zasady których muszę przestrzegać. Czasami... Tracę nadzieje na lepsze życie, na życie bez sypiania z każdym facetem, z którym muszę. Tracę wiarę, nadzieję, że kiedykolwiek się zakocham... Po dwudziestu minutach byłam już w domu. Nienawidzę zakupów, lecz muszę raz w tygodniu tam chodzić i kupować skąpe ubrania. Ludzie którzy często ta bywają mają mnie za dziwkę. Dlatego że przychodzę tam tylko w sobotę o tej samej godzinie, czyli siedemnastej. No i do tego kupuję zawszę ubrania dziwkarskie, więc się nie dziwie. w sumie... Nią jestem... Zdjęłam buty i odłożyłam je przy łóżku.
- Skarbie ubierz się ładnie i zejdź na dół za dziesięć minut. Przyjdzie klient. - krzyknął mój ojciec z dolnego piętra domu. Westchnęłam cicho i otworzyłam moją szafę. Z dolnej półki wzięłam piętnasto centymetrowe szpilki. Są dość wysokie i bardzo niewygodne. Wyobraźcie sobie, jak bardzo ciężko chodzi się w trzydziesto centymetrowych. Miałam nie raz takie na nogach. Naprawdę... Nie ma nic gorszego, niż poobcierane kostki. Auuuł... Usiadłam na fotelu przed toaletką. Poprawiłam makijaż na mocniejszy i ubrałam nową sukienkę. Byłam gotowa, aby zejść na dół i tak też zrobiłam.
- Dzień Dobry tato. - uśmiechnęłam się lekko, lecz on patrzał na mnie pełen powagi.
- Nie pamiętasz co Ci mówiłem?! Żaden kurwa tato! Mów mi Panie Russo, mała suko! - krzyknął mi prosto w twarz i swoimi wielkimi palcami ścisnął moje ramie.
- D-Dobrze... - zapłakałam z bólu. - Panie Russo.
Nie masz pojęcia, jak to jest nie mieć matki, a twój ojciec to skończony chuj, bez szacunku do kobiet. Bez szacunku do własnej córki. W pomieszczeniu zabrzmiał, dzwonek do drzwi.
- Otwarte! - powiedział puszczając moje ramie. Do domu wszedł mężczyzna, a raczej chłopak. Wyglądał na jakieś dwadzieścia lat i był nawet przystojny. A tuż za nim stało dwóch napakowanych facetów.
- Dzień Dobry. To dziewczyna, którą Pan będzie miał do własnej dyspozycji przez godzinę.
- Nie chce jej mieć przez godzinę. Chcę ją od Pana wykupić. - powiedział stanowczo i naprawdę był śmiertelnie poważny, Snob.
Co?!?! Wykupić?! Ojciec nie może mi tego zrobić! Chociaż... Może byłoby mi u tego pakera lepiej.
- Przepraszam ale ona nie jest na sprze... - nie dokończył ponieważ mu przerwano.
- Dam pięćset tysięcy dolarów.
ILE KURWA?! Oczy mojego ojca zrobiły się wielkie i zauważyłam w nim błysk pożądania.
- Jest Pańska! - niemal że krzyknął i pisnął ze szczęścia.
PFF... Fajny mi tatuś.
- A-Ale Ty kurwa nie możesz! Dlaczego ty mi to kurwa robisz?! Nienawidzę Cię jebany chuju! - krzyczałam, nie mogłam zamknąć moich pieprzonych przed setki facetów ust! Natychmiast tego pożałowałam... Ojciec aka Pan Russo rzucił się na mnie z pięściami. Uderzył mnie z zaciśniętej dłoni w twarz, tak mocno aż upadłam na podłogę. Chciał mnie dalej bić, lecz ktoś zwrócił mu uwagę.
- Nie płaciłem za uszkodzony towar. - odezwał się facet, który za mnie zapłacił. - Chłopcy zabierzcie dziewczynę do samochodu. - dodał i dokładnie sekundę po, dwóch pakerów dosłownie wyniosło mnie na dwór. Zobaczyłam jak chłopak przekazuje ojcu duży plik banknotów. Mężczyźni wepchnęli mnie do czarnej limuzyny. Po około dwóch minutach auto ruszyło. Myślałam o tym kim On jest, dlaczego mnie kupił i co ze mną zrobi. Zasnęłam... Obudził mnie jeden z tych goryli, pakerów. Wysiadłam z auta, a on nadal trzymał mnie za rękę, jakby bali się że ucieknę.
- Możesz mnie puścić. Umiem sama chodzić. - powiedziałam spokojnie do gościa goryla.
- Puść ją... - powiedział facet który zapłacił za mnie pięćset tys. dolarów. Goryl spojrzał na niego i od razu mnie puścił.
- Która jest godzina? - zapytałam, ciekawa ile godzin przespałam.
- Jest 09:25 - powiedział chłopak.
- To gdzie my jesteśmy?! - zapytałam przestraszona.
- W Stratford.
- Dobrze. Mogę wiedzieć jak masz na imię? - zapytałam, bo po prostu chciałam wiedzieć. Nie wiadomo ile będę z nim żyła.
- Jestem Jaxon, Jaxon Bieber, a Ty to Rose prawda? - zapytał tajemniczy chłopak, a więc tak ma na imię. Ładnie.
- Tak Panie Bieber. - powiedziałam nie wiedząc jak mam się do niego zwracać.
- Po prostu Jaxon.
Weszliśmy do domu, a raczej Willi, która z zewnątrz wyglądała niesamowicie. Przedpokój był cały niebieski. Panele i ściany. Szafki były czarne i wszystko się idealnie komponowało.
- Um... Przepraszam mogła bym się zdrzemnąć? - zapytałam trochę zawstydzona.
- Idź piętro wyżej, trzecie drzwi po prawej są twoje. - podziękowałam i weszłam po schodach znalazłam drzwi i lekko otworzyłam. Na łóżku leżał jakiś chłopak. Był meeeega przystojny!
- Cześć. - powiedziałam niepewnie. Chłopak spojrzał na mnie mierząc mnie wzrokiem.
- Cześć, ty jesteś Rose tak? - zapytał z uśmiechem.
- Tak, a Ty to...
- Justin, starszy brat Jaxona. - cudne ma imię. Zawsze mi się podobało gdy wymówił imię brata, trochę się skrzywił, ale dlaczego?
- Widocznie musiałam pomylić pokoje. Przepraszam Proszę Pana. - powiedziałam lekko się uśmiechając.On tylko się zaśmiał i patrzał na mnie rozbawiony.
- Poważnie? Po prostu Justin. Ile ty masz lat ? No bo aż taki stary nie jestem. - zachichotał.
- Mam szesnaście. - odparłam.
- Szesnaście?! Myślałem że jakieś osiemnaście, ale jak to?! A twoi rodzice?! - zapytał trochę wstrząśnięty.
- Mama nie żyje, a tata to skończony chuj.
- Och... Zapomniałem. - spojrzał w dół unikając patrzenia na mnie.
- Idę się przespać. - odparłam zdenerwowana i wyszłam zamykając za sobą głośno drzwi. Weszłam do pokoju obok. Był wielki! Cały na fioletowo-niebiesko. Moje ulubione kolory. Miałam dużo szafek, wszystkie w kolorze białym. Łóżko było tak wielkie, że bez problemu zmieściło by się na nim pięć osób. Rzuciłam się na łóżko, wtulając się w miękkie poduszki...
Zapraszamy do komentowania.
